Bureaucratie in de advocatuur?


  

  Home

  Dossiers

  Links

  

 

  

 

 


Sociale hypochondrie in de advocatuur

Op 11 december 2007 werd in de Balie aan het Kleine Gartmanplantsoen te Amsterdam, waar precies 8 maanden eerder, op 8 april 2007, onder de naam ¨De prijs van de advocaat voor de particulier¨ een bijeenkomst had plaatsgevonden waar enkele grootverdieners onder de advocaten het probleem dat de advocaten zo ontzettende duur zijn, bespraken, een nieuw boek van de Rotterdamse socioloog Willem Schinkel, genaamd ¨Leven in een tijd van sociale hypochondrie¨ geïntroduceerd 2 dagen voor de presentatie van het boek, op zondagmorgen 9 december 2007, had het programma ¨De andere wereld¨ van de IKON al aandacht aan dit boek besteed.

De uitzending begon met de mededeling dat de Nederlandse samenleving verslaafd is aan haar eigen kwalen. Bij het horen hiervan rijst onmiddellijk de vraag of dit ook geldt voor de advocatuur, of ook de advocatuur dan wel de Orde van advocaten verslaafd is aan haar eigen kwalen. De advocatuur is op drift geraakt, zo hebben wij enkele jaren geleden te horen gekregen. Er zijn honderden foute advocaten, er zijn vragen in de Tweede Kamer over die foute advocaten gesteld, er moeten maatregelen worden genomen en er moeten meer regels komen enz. Regelmatige bezoekers van Bureaucratie in de advocatuur weten hier wel meer van. ¨Van hypochondrie spreek je als iemand abnormaal bang is dat hij aan een ziekte lijdt terwijl er in feiten niets met hem of haar aan de hand is¨, zegt een presentator.

Een verslaggever, Flip de Jong,, bezocht Willem Schinkel in zijn woning in een Rotterdamse ¨achterstandswijk¨, zoals dat genoemd werd. Dat een buurt door dit woord gestigmatiseerd wordt,wordt hier nog niet gezegd. Dat gebeurt wel wanneer even later een bordje ter sprake komt dat aan een huis is bevestigd. Er staat op dat bordje zoiets als:

Bewoners van der Poelstraat
1.Wij groeten elkaar als goede buren
2.Wij organiseren activiteiten
3.wij zorgen voor een schone straat
4.en heel belangrijk wij houden van bloemen en planten en verzorgen onze geveltuin.

Duidelijk is dat het hier om een actie van hogerhand gaat en niet om een actie van bewoners o.i.d.

¨Hoe gaat het met Uw geveltuin?¨ vraagt de verslaggever. ¨Ik heb geen geveltuin¨ antwoordt Schinkel. ¨Ik moest nadenken wat een geveltuin was. Ik hou van bloemen en planten volgens dat bord. Zo‘n bord dat hang je op in een straat en op dat moment komt er een stigma over deze straat.¨

Het benoemen of aanwijzen van een wijk als ¨achterstandswijk¨ of vogelaarwijk en ook het aanbrengen van een dergelijk bord, legt inderdaad een stigma over een wijk of straat. Hier kan een verborgen agenda achter zitten, want door het leggen van een dergelijk stigma over een wijk of straat worden de geesten rijp gemaakt voor een massale sloop van woningen, waarna dure koopwoningen de plaats van de gesloopte woningen innemen. Tot de ideologie waarmee dit gepaard gaat behoort de – niet getoetste – aanname dat menging van armere en welvarender bevolkingsgroepen op wijkniveau de onderklasse vooruit helpt. Wat er op het bordje staat over elkaar groten als goede buren zou hier ook bij kunnen passen.

Ergens in de buurt komen zij nog een bordje tegen dat op het hiervoor genoemde bordje lijkt. Dit is voor de bewoners van het Johannes de Vouplein. Bij dit bordje bevindt zich een prachtige speeltuin.

De verslaggever vraagt wat er nog meer bij zou moeten staan nu dat bord er toch hangt. Schinkel antwoordde dat er bij zou moeten staan dat de actie om deze borden op te hangen de gemeenschap 2 miljoen euro kost.

Ter sprake komt wat sociale hypochondrie is. Sociale hypochondrie is een maatschappij of een kwaal of probleem van een maatschappij die zichzelf bevoelt op allerlei kwaaltjes, die zichzelf als patiënt ziet allerlei problemen bij zichzelf diagnostiseert en dan ook nog de dubbelrol van arts aanneemt om zichzelf te genezen. Hierbij wordt wel even buiten beschouwing gelaten dat er binnen die maatschappij een pikorde bestaat en dat degenen die de maatschappij bevoelen op die kwaaltjes hoger op de pikorde staan dan degenen aan wie die kwaaltjes worden toegeschreven.

De term ¨pikorde¨ is aan het kippenhok ontleend. Een pikorde is een soort rangorde die zich in de eenvoudigste vorm voordoet in een kippenhok. Kippen die hoog in de pikorde staan, staan altijd op de beste plaatsen bij de voer- en drinkbakken en pikken kippen die lager in de pikorde staan. Dergelijke mechanismen bestaan ook bij mensen en zeer zeker in de advocatuur.

Het bestaan van een pikorde in de advocatuur komt bijvoorbeeld naar voren in de bijzondere aflevering van het Advocatenblad van 25 september 2005 met de titel (special) “Advocatuur op drift?”. In deze aflevering , die op deze website al uitvoering besproken is, vergelijkt Rene van de Klashorst de advocatuur met een dierentuin, maar misschien kunnen wij de advocatuur beter vergelijken met een kippenhok. Het bestaan van een pikorde in en rond de advocatuur komt overal in die aflevering tot uiting met als duidelijk voorbeeld in het in die aflevering voorkomende artikel van Nick Huls met de titel ¨Orde moet afscheid nemen van voor- men achterhoede¨. Uiteindelijk geeft Nick Huls in dit artikel niet meer en niet minder te kennen dan dat hij hoger in de pikorde staat dan zowel wat hij de voorhoede noemt, als wat hij de achterhoede noemt. Zie ook De rechter-plaatsvervangers en De verwarring.

Meer over de uitzending en een groot aantal reacties van surfers vindt U hier. U kunt de uitzending ook via die pagina beluisteren.

Zoals gezegd vond op 11 december 2007 de presentatie van het boek plaats in de Balie, Kleine Gartmanplantsoen 10 te Amsterdam. Vooraf was aangekondigd dat de toegang gratis was en dat reserveren vooraf niet nodig was.

9 januari 2007

Binnenkort meer

Het westen is probleemverslaafd - De andere wereld

Mensen maken de stad (Rotterdam)

Zonder haat straat (Antwerpen)

Verdonk en integratie

Wijkbewoners op schoot bij tante Ella - The Brussels Journal

Strip over pikorde

Pikorde - Wikipedia

In verband met spam kunt U hier geen reacties meer plaatsen.