Bureaucratie in de advocatuur?

Home   Dossiers   Links	Courtwatch en vergelijkingssites Unger rechts ingehaald aflevering 5 Ruijs gaat verder: “Het spreekt voor zich er zijn maar weinig marktpartijen die onder dezelfde omstandigheden moeten opereren en dat gezegd hebbende het is een beetje raar dat iedereen in dit land die diensten aanbiedt of producten aan de man brengt die worden in allerlei consumentenprogramma's voor en met camera's in voor en achter het nieuws ... ” “maar advocatuur en notarissen niet” zegt de verslaggever. “Die niet” zegt Ruijs. Ruijs vergelijkt zijn website Courtwatch dus met vergelijkingssites als Independer, Snakewool (een vergelijkingssite voor vergelijkingssites), Vergelijk.nl en Webhosters, om er maar een paar te noemen. Met alle respect, Ruijs mag onze landelijk deken van de Orde van Advocaten, Els Unger dan rechts hebben ingehaald, om dergelijke websites rechts of links in te halen of zelfs maar bij te houden, daar komt wel even wat meer bij kijken. Een belangrijk verschil van Courtwatch met deze vergelijkingssites is voorts dat de houding van Courtwatch negatief en die van de andere hiervoor genoemde vergelijkingssites positief is. Dat de houding van Ruijs t.o.v. advocaten negatief is klinkt in de hele uitzending door. Vandaar dat een vergelijking van Courtwatch met het plan van Unger om namen van advocaten die geschorst zijn geweest te gaan publiceren, meer voor de hand ligt dan een vergelijking van Courtwatch met vergelijkingssites als de hiervoor genoemde. Ruijs ziet dat anders. “Wat wilt u precies met uw website? Wat wilt u daarmee bereiken? Een onafhankelijke toets?” zo vraagt de verslaggever. “Nee niets onafhankelijks” zegt Ruijs. “Als het over restaurants, hotels gaat of luchtvaartmaatschappijen dan is men heel bekend, daarmee dan schrijft men zelf wat men daarvan vond. Over advocaten en notarissen bestaat dat niet en deze website voorziet in die behoefte. Mensen die 20000 - 30000 euro betaald hebben aan een advocatenrekening die kunnen daar uitermate tevreden over zijn. Die kunnen hun verhaal ook kwijt. Als ze zeggen 'dat is gewoon geld in de sloot gegooid' dat wil ik ook wel eens een keer duidelijk maken want dat komt niet naar buiten want de tuchtrechtspraak is gesloten.” Ruijs spreekt over mensen die 20000 - 30000 euro betaald hebben aan een advocatenrekening. Een rekening van 20000 euro is dus al een van de lagere. Het is duidelijk dat Ruijs, dan wel zijn cliënten of relaties, gerekend kunnen worden tot de dure klanten van advocaten van wier diensten zij gebruik maken. Ruijs laat echter na dit er bij te zeggen, zodat bij de luisteraar het idee kan ontstaan dat een advocatenrekening begint bij een vanaf-prijs van 20000 euro. Daarmee draagt Ruijs zelf bij aan het imago van de advocaten als geldwolven en bloedzuigers. “Is het niet zo dat mensen toch eerder geneigd zijn om negatieve verhalen te vertellen, vroeg ik mij af toen ik las over de website. Mensen zijn toch wel vrij snel geneigd om eerst het negatieve te zeggen niet zo snel te vertellen als een zaak geweldig gelopen is, loopt u niet het risico dat er toch een heel eenzijdig beeld ontstaat?” vraagt de verslaggever. “Nee, dat risico dat loop ik niet als u tegelijkertijd ziet dat de vorige week is er een onderzoek gepubliceerd of naar buiten gekomen in opdracht n.b. van de orde van advocaten die hebben opdracht gegeven Die hebben opdracht gegeven om het imago van de advocatuur in Nederland eens te onderzoeken en als u dat zou lezen dan krijgt u alleen maar bevestigd dat dat imago niet geweldig is.” Trouwe bezoekers van Bureaucratie in de advocatuur zullen van de Orde van Advocaten niets anders hebben verwacht, maar Ruijs berhoort niet tot de trouwe bezoekers van Bureaucratie in de advocatuur. Als de verslaggever hem voorhoudt dat de Raad voor de Rechtspraak een onafhankelijk onderzoek heeft laten uitvoeren en dat de Raad voor de Rechtspraak heeft geconcludeerd dat de rechters wel degelijk erg onafhankelijk zijn en dat er met hun integriteit niets mis is, is zijn reactie “Had U iets anders verwacht van de Raad voor de Rechtspraak?” maar als de Orde van Advocaten een onderzoek laat uitvoeren waarvan de voorspelbare uitkomst is dat het imago van de advocatuur niet geweldig is, neemt Ruijs dat voor zoete koek aan. In ieder geval komt hij niet op het idee om te zeggen: “Had u iets anders verwacht van de Orde van Advocaten?”. Wij zien hier opnieuw een voorbeeld van de verantwoordelijkheid die degenen die de dienst uitmaken bij de Orde van Advocaten door hun voortdurende uithalen naar en jammerklachten over advocaten waarmee in hun visie van alles en nog wat mis is. Hoe dan ook, als de Orde van Advocaten iets beweert neemt Ruijs dit automatisch voor waar aan en als de Raad voor de Rechtspraak dat doet, niet. Waarom? Is de Orde van Advocaten betrouwbaarder of objectiever dan de Raad voor de Rechtspraak? Loes Gijbels komt weer aan het woord. Zij zegt: “ik was even bang dat het ruimte zou gaan bieden voor allerlei hele negatieve persoonlijke verhalen van allerlei mensen”. Ruijs antwoordt hierop dat dat absoluut niet gebeurt, het wordt geen tekstuele site waar je eens flink uit kunt halen. Wel kan de websitebezoeker een vraag beantwoorden “kunt u deze advocaat aanbevelen of zou u hem afraden?” Dat is volgens Ruijs een hele duidelijke vraag. “Krijgen advocaten de kans om een weerwoord op uw site te zetten?” vraagt de verslaggever. 14 maart 2007